„Wakacyjne dylematy”, Małgorzata Połeć-Rozbicka. Opowiadanie edukacyjne dla dzieci.

Ania siedziała na kanapie nerwowo tupiąc nogą. Absolutnie nie może się zgodzić na propozycję mamy. Dwa tygodnie na plaży! Toż to prawdziwa nuda! A mamie na hasło „wakacje” zawsze przed oczyma staje właśnie leżak i książka. A ona, a Eryk, a Tata – co oni mają robić? Znowu propozycja taty też nie jest taka kusząca – jezioro zarośnięte trzcinami w leśnej głuszy, wiaderko pełzających robaków i wędka. Chyba już najkorzystniejsza jest oferta Eryka, ale zdecydowanie najlepsza – jak to zwykle bywa – jest jej własna. I od razu wyobraźnia Ani podsuwa jej najładniejsze widoki – sylwetki strzelistych gór na horyzoncie skąpane w porannej mgle, zapach świerków i rosy, chrzęst kamyków pod butami trekkingowymi…

– Podsumujmy – mówi tata, otwierając jednocześnie laptop na kolanach – Ty, Olu chcesz pojechać nad morze, Ania w góry, a Eryk na spływ kajakowy, ja oczywiście do Przyjezierza. Czyli nie widzę rozwiązania…

– Przyjezierze i morze to nuda. Wakacje wcale nie są od tego, żeby się nudzić – stanowczo wyraził swoje zdanie chłopiec.

– Jak to nie? – zdziwiła się mama. – Po to właśnie są! Żeby odpocząć, nic nie robić, siedzieć sobie i patrzeć, albo czytać, nie pracować, nie myśleć, nie planować. Takie NIC – nic zamiast wszystkiego.

– No nie, niezupełnie NIC. Wakacje są po to, żeby po całym roku siedzenia w mieście pooddychać świeżym powietrzem i poobcować z przyrodą – ośmielił się doprecyzować tata.

– Właśnie. Wędrówka po górach to znakomity na to sposób – wstrzeliła się ze swoją propozycją Ania.

– A pływanie kajakiem to nie? – nadal walczył o swoją opcję Eryk.

– To już wolę morze, przynajmniej można posiedzieć – tacie propozycja mamy wydała się nagle atrakcyjna. – Wasze pomysły są za bardzo męczące, jak praca.

– A pani Elżbieta mówiła, że wakacje były wymyślone właśnie po to, żeby pracować; że dzieci w szkole miały wolne, żeby pomagać w pracach polowych, które się zaczynały z początkiem lata, a kończyły po jesiennych zbiorach. – Eryk wytoczył ciężką artylerię i powołał się na słowa swojej nauczycielki.

Jednak tata, który nie zamierzał się tak łatwo poddać i na dodatek znał łacinę (zupełnie nie wiadomo po co!) chętnie wszedł w rejony dobrze mu znane i z dużą swobodą odbił, zaserwowaną przez syna, piłeczkę:

– A wiecie skąd się w ogóle wzięła nazwa „wakacje”? – rzucił szybkie pytanie i jeszcze szybciej na nie odpowiedział – Nawiązuje do łacińskiego „vacatio”, co oznacza uwolnienie i oswobodzenie. Jak myślicie od czego?

– Od obowiązków  – pospieszył z odpowiedzią Eryk i żeby nie pozostawiać miejsca na niedopowiedzenie rezolutnie dodał – co wcale nie oznacza, że od aktywności fizycznej. Normalny człowiek, tato, potrzebuje ruchu.

– I to dużo. Żeby się rozwijać – pomogła bratu Ania, bo walka o aktywne wakacje leżała także i w jej interesie.

– Ale dorośli ludzie potrzebują już go trochę mniej – nie dała się zbić z tropu, spragniona błogiego lenistwa, mama.

– Pierwszymi wakacyjnymi turystami byli starożytni Rzymianie, a dokładniej arystokracja rzymska, czyli tzw. patrycjusze. Każdy z nich miał drugi dom, z daleka od stolicy, do którego chętnie wyjeżdżał, by odpocząć po trudach pracy w senacie – nie zważając  na to, że rozmowa popłynęła już dalej, tata uparcie wrócił do swojej wypowiedzi. – Wyjazdy na wieś. Tak to się zaczęło. Potem były uzdrowiska, góry, morze i jeziora. Ale zawsze ludzie wyjeżdżali po to, by odpocząć. A najlepiej się odpoczywa łowiąc ryby. Ja wam to mówię – tata nie pozostawił najmniejszej wątpliwości, że jednak nie zmienił zdania w sprawie wspólnych wakacji.

– Najlepiej się odpoczywa leżąc na plaży – słońce, szum wody i dobra książka – mama także nie złożyła broni. Ale od razu wtrąca się Ania:

– Nieprawda. Najfajniej jest kiedy pot zalewa ci oczy, a ty stoisz na szczycie i się cieszysz, że się tam wdrapałaś.

– I po co tyle łazić?! Jak będziesz ostro wiosłować, to pot i tak zaleje ci oczy. A zawsze możesz włożyć rękę do wody i poczuć jak rzeka płynie ci między palcami… – Eryk też  nie ustępował.

Dyskusja powoli zaczęła przeradzać się w kłótnię, w której najchętniej brali oczywiście udział Ania i Eryk. Ale tata cierpliwie coś wystukiwał na swoim laptopie i kiedy sytuacja zdawała się już być krytyczna, zabrał głos:

– Kochanie, czy zamieniłabyś nadmorską plażę na łąkę nad dużym jeziorem? – zapytał żonę – Też będziesz miała leżak i szum wody. Słońca nie obiecuję, ale nad morzem też nigdy nic nie wiadomo…

– Może być – zgodziła się mama – W sumie to byłaby miła odmiana.

– A ty Eryku, zamienisz spływ kajakowy na rafting? – dalej negocjował tata.

– Super! Nawet o tym nie pomyślałem! – rozentuzjazmował się chłopiec.

– Dla Ani zostają góry, nie te najwyższe co prawda, ale widoki ze szczytów też będą piękne – kontynuował niekwestionowany przewodnik turystyczny rodziny i dodał na zakończenie – Ja też będę miał gdzie łowić ryby. Jedziemy do Zagłuszy nad jeziorem Modrym. Taka jest moja propozycja – tata odwrócił laptop tak, aby każdy mógł zobaczyć.

Bo wakacje to nie tylko okazja żeby odpocząć w ulubiony sposób, ale również szansa, żeby pobyć ze sobą – spędzić razem czas i pokazać swoje zainteresowania innym. Trzeba tylko otworzyć się na nowe doświadczenia. To, czego nie znamy przecież również może być fajne.